maa hastiiim



بسترم عطر تو را کم دارد


و شانه هاي خاليم ريزش گيسواني که چون دريا


بر ساحل بودنم بوسه هاي مهر مينواخت


کم دارم يک جام صداقت و يک سجاده راستي را


ديريست که نمازم قضا ميشود


گويي بر گلدسته لحظه هاي اين تکرار


کسي ديگر نماز عشق را


موذن نيست


بسترم عطر تو را کم دارد


و ليک در اين ازدحام


طبلها از ترانه عشق غوغا ميکنند


چه خاليست وسعت بي انتهاي عشق


دلم ميگيرد


آنطرف در روزمرگي روزهاي خاکستري


سايه هايي لرزان حتي نشاني ديگر از خود نميگيرند


بسترم عطر تو را کم دارد


ميدانم زمين جاي ماندن نيست


آمده ايم درسي بخوانيم و برويم


چه تلخ است باور آنکه


هنوز هم بسياري دل بسته تخته سياه اين


کلاسند


و گچهاي رنگارنگي که بي خبر از نوشته هايش


رنگهايش را ميجويند


بسترم عطر تو را کم دارد


قلبم اما


لبريز توست


چشمها را به فراموشي ميسپارم


نگاهم هميشه


سرشار توست.


 


آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

aminmolayi35 madreseshadsadr طراحي سايت و سئو bargrizanetu با محبت، عشق آغاز می شود. کتابخانه امام خمینی (ره) قدمگاه تحقیقات دانشجویی و دانش آموزی معرفی کالای کمیاب یک گربه... هیچی